Mijn verhaal over artrose en osteoporose
Op deze website probeer ik te beschrijven op welke wijze ik van mijn gewrichtsklachten af ben gekomen. In de menu’s links en rechts vindt u informatie over osteoporose en artrose.
Met mijn 74 jaar voel ik me geestelijk nog zeer fit. Des te vervelender dat ik mijn lichamelijke verval bij vol bewustzijn moet meemaken. Vijf jaar geleden werd artrose bij mij vastgesteld. Waarschijnlijk droeg ik deze ziekte ongemerkt al veel langer met me mee, maar het ligt niet in mijn aard om voor elk wissewasje naar de huisarts te stappen. Vandaar dat ik het niet eerder heb geweten.
Kort na mijn zestigste voelde ik bij bepaalde bewegingen een milde tot matige gewrichtspijn. Bijvoorbeeld als ik met boodschappen of zware tassen de trap op liep. Vroeger was ik altijd erg sportief. De tweede helft van mijn leven echter iets minder, waardoor ik ook wat voller werd. Ik dacht dan ook, dat de gewrichtsklachten en ongemakken eerder daarmee te maken hadden en verder bij een toenemende leeftijd hoorden. Ik was altijd in de veronderstelling dat dit vanzelf wel weer zou wegtrekken. Aan artrose heb ik in ieder geval nooit gedacht.
Helaas ging de pijn niet weg. In tegendeel: het werd steeds sterker en trad nu ook bij kleinere belastingen op. Zoals ik al schreef, ga ik niet graag naar de dokter. Tot dan toe had ik in mijn leven het geluk gehad niet met echte ziekte te maken te hebben en zijn eigenlijk alle pijntjes na verloop van tijd vanzelf overgegaan.
Dit maal had ik echter pech: deze gewrichtspijn werd helaas steeds sterker. Op een gegeven moment zat de pijn niet meer alleen meer in de knie, maar ook in mijn rug en heupen. Ook dat was overigens een sluipend proces. Eerst voelde ik bij het opstaan kleine steekjes in de buurt van mijn stuitje. Na enig op gang komen verdween deze pijn dan meestal wel weer. Maar in het algemeen werd mijn lichamelijke toestand eigenlijk steeds slechter. Ik had het gevoel dat mijn gewrichten volledig vastgeroest waren. Toen ik op een ochtend helemaal niet meer uit mijn bed kon komen, heb ik dan eindelijk een arts bezocht. En dat na 8 jaar met klachten rond te hebben rondgelopen. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan…
Nadat er röntgenfoto’s waren gemaakt, werd er een duidelijke diagnose gesteld: artrose en dat al bijna in de 3e graad. Helaas bestaat er nog geen geneesmiddel tegen artrose. Mijn arts richt zich er daarom vooral op, de pijn te verminderen met behulp van pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen. De bestaande beschadigingen aan het kraakbeen kunnen helaas niet meer worden gerepareerd. Nu is het vooral zaak de artrose zoveel mogelijk af te remmen in de ontwikkeling.
De bijwerkingen van de medicijnen zijn op zich niet zo heel dramatisch. Het is alleen zo dat ik ze al gedurende meerdere jaren regelmatig moet innemen. En dat gaat niet bepaald ongemerkt aan het lichaam voorbij. De verdraagzaamheid wat de medicijnen aangaat en de manier waarop het lichaam erop reageert, verschilt uiteraard van mens tot mens. Bij mij zijn ongelukkigerwijze de leverwaarden verslechterd en ik voel regelmatig een soort van druk in mijn maag.
Hoewel ik mij voorheen nooit zo met ziektes heb beziggehouden, ben ik nu zeer sterk geïnteresseerd in informatie over artrose. Vanwege de gelijkenissen in het ziektebeeld ben ik ook nieuwsgierig geraakt naar het thema osteoporose.Ik persoonlijk heb overigens geen last van osteoporose, maar mijn zwager lijdt daar zeer onder.
Ik wil vooropstellen dat ik zeer tevreden ben met mijn behandelend arts. Hij is net als ik van een wat oudere jaargang en hij is zeer ervaren en competent. Ik denk echter niet dat hij zich nog regelmatig veel laat bijscholen en ik vraag me af of hij goed over nieuwe ontdekkingen op het gebied van artrose en osteoporose is geïnformeerd. Dat lijkt me in elk geval zeer onwaarschijnlijk. Om een voorbeeld te geven: een aantal zeer recente studies die aantonen dat de behandeling van artrose en osteoporose met aminozuren zeer effectief blijken, zijn hem ontgaan. Gelukkig is men wat nieuwe wetenschappelijke kennis betreft niet volledig op artsen aangewezen. En ook op het vlak van aminozuren niet. Deze zijn namelijk niet uitsluitend op doktersvoorschrift, maar ook in de vorm van bijvoorbeeld voedingssupplementen te verkrijgen. Het zijn geen chemische medicijnen. Doorgaans worden ze als levensmiddelen geclassificeerd. Ze hebben dan ook geen bijwerkingen.
Zoals ik eerder schreef voel ik mij geestelijk topfit. Zo fit, dat ik op latere leeftijd het internet heb ontdekt en ondertussen ook op mijn gemak informatie kan opzoeken en uitwisselen. U moet nu niet denken dat ik een website zoals deze helemaal zelfstandig kan programmeren. Dat is toch echt nog een beetje te hoog gegrepen, maar wie weet leer ik het ooit nog wel. Mijn zoon houdt zich veel met dit soort ingewikkelde zaken bezig en heeft deze site dan ook ‘gebouwd’. Maar ik wil natuurlijk geen informatie over artrose en osteoporose op internet zetten om reclame voor het knappe werk van mijn zoon te maken. Ik wil graag informatie uitwisselen en horen wat u bij de strijd tegen artrose en osteoporose heeft geholpen. Natuurlijk ben ik er ook benieuwd naar of aminozuren bij u even goede effecten hebben gehad als bij mij.
Ik verheug mij dan ook op ieder bericht via
Tenslotte wil ik graag nog een bijzonder belangrijk advies geven (ook al is het misschien vreemd om dit uitgerekend uit mijn mond te horen): ga bijtijds naar de dokter zodra u voortekenen van artrose of osteoporose denkt te herkennen. Aminozuren kunnen weliswaar ondersteunend helpen, echter doktersadvies kunnen ze nooit vervangen!
Februari 2010
Ik kan alleen maar hopen dat u allen zonder botbreuken door de wel erg letterlijk ‘harde’ winter gekomen bent. Terwijl ik dit schrijf, lijkt het erop dat de ergste kou eindelijk voorbij is; het dooit. Voor de meeste mensen met artrose was het geen prettige tijd. Ikzelf had het geluk de winter veilig door te komen, maar ik heb over heel wat botbreuken en gewrichtsellende gehoord. Bijvoorbeeld bij de fysiotherapie: een oudere dame die aan de knie geopereerd was en een week na de operatie op die knie gevallen is. Echt een nachtmerrie!
Hartelijke groet,
Pieter Zwart
Juni 2010
Oppassen met gifstoffen in de groenlipmossel!
Tijd voor een bedankje jullie kant op. Ik ontvang vrijwel dagelijks ontzettend leuke mails die veel interessante ervaringen met het thema artrose bevatten. Ik hoor van de meest uiteenlopende soorten producten (helaas, het merendeel bleek weinig resultaat te geven). Een voorbeeld: “groenlipmosselextract”, blijkbaar de nieuwste ‘rage’ op artrosegebied. Een aantal mensen heeft een kuur met dit bijzondere supplement gevolgd, maar heeft weinig effect kunnen vaststellen. Zelf kan ik niet berichten over ervaring met deze stof. Op basis van informatie op het internet kan ik me voorstellen dat dit een zinvol stofje is. Echter, ik lees ook dat vele producenten onbetrouwbare producten blijken te verkopen. Ze gebruiken weinig van de effectieve inhoudsstof van de mossel, of ze gebruiken verontreinigende inhoudsstoffen (met zware metalen, algen- of schaaldiergifstoffen!). De bijwerkingen zijn dan ook niet mals, varierend van misselijkheid, hoofdpijn, allergische reacties (niet iedereen reageert goed op schaaldieren...) en zelfs vergiftigingsverschijnselen. Pas daarom goed op dat de aanbieder van het extract een geloofwaardige indruk maakt en een certificaat heeft van gifvrije inhoudsstoffen. Een serieuze producent kan dit eenvoudig aantonen en doet dit ook graag. Mocht hij dit niet willen doen, koop hier dan niets want voor je het weet ben je nog verder van huis. Wees gewaarschuwd…